Dzień 18. Język serca.

Jest przedpołudnie. Czas usiąść i napisać kilka słów. Żeby nie musieć pisać wszystkiego wieczorem.

Niektórzy dopiero przecierają oczy albo obracają się na drugi bok, a dla nas już prawie połowa dnia. Dzisiaj dzień wyjątkowy, pierwszy budzik zadzwonił o 5:40, trzeba przyznać nieludzka godzina. Jednak Pucuś i Weronika  wstały i żwawym krokiem (dobrze, nie ma co się oszukiwać, powolnym, nadal odrobinę sennym krokiem) ruszyły do kuchni, by przygotować śniadanie, albo raczej ucztę. O 7 zaczęli zjeżdżać się goście, by równo o 7:30 zacząć Eucharystię, tym razem przewodniczył jej ojciec Zacheusz, przełożony wspólnoty franciszkańskiej w Grobie Pańskim. 

Zastanawiacie się pewnie, z jakiej to wszystko okazji. Piąteczek, piątunio ale co ważniejsze dzisiaj świętujemy imieniny siostry Lidii i 20 urodziny Anety. Z całego serca jeszcze raz życzymy wszystkiego najlepszego naszym solenizantkom.

'

Pojedli, popili więc czas na zmywak (tym razem dyżuru podjęliśmy się wszyscy razem).

Wybiła 22 czas usiąść i napisać kilka słów. Sen jest dla słabych.

Druga część dnia upłynęła szybciej niż się spodziewaliśmy. Na obiad usmażyliśmy 2 kg ryb (myślę, że obiadu na kilka dni nam nie zabraknie). 

Po obiedzie, szybka siesta, by równo o 15:15 wyruszyć na drogę krzyżową prowadzoną przez franciszkanów. Czym nas zaskoczyła? Na pewno dużą mieszanką kulturową, każdy z nas starał się odnaleźć ciszę w zgiełku Jerozolimskich uliczek. Udało nam się również, wziąć udział w procesji franciszkanów w Grobie Pańskim.

Po napełnieniu duchowym powróciliśmy na Górę Oliwną, gdzie po nieszporach pożegnaliśmy siostrę Marcinę, która już jutro wyjeżdża na zasłużony urlop. Jesteśmy jej bardzo wdzięczni za ciepłe przyjęcie naszej grupy w sierocińcu. Pożegnań nie było końca. Polały się nawet łzy. Zostaliśmy też obdarowani przez siostrę Marcinę krzyżami i różańcami, które mamy Wam rozdać. Spokojnie, nie starczy dla każdego.

„ – Siostro, w jakim języku rozmawiają siostry z dziećmi?

 - Najważniejszy jest język serca.”

Marysia